Posted in Daily Dose

Today got it right

   November 5, 2004  67 Comments on Today got it right

In ABS-CBNNEWS.COM, Today newspaper celebrates its getting its predictions right again. Great explanation as to why Bush won.

Is America’s middle “Jesusland” as one online map puts it? Partly so. There’s more to it than that.

The American South -conservative, etc.- shifted to the Republicans after Lyndon Johnson’s Great Society. Only occassionally has it flirted with the Democrats, who controlled it from Franklin D. Roosevelt to LBJ. The East, on the other hand, and the West, have gone Democratic. Note that the South produces a great percentage of the troops and officers of the U.S. military. So who do you expect to stick to “mah cuntry raht ohr wrang”?

That and of course the Bible Thumpers did get out and vote for Dubya.

Avatar
Author: Manuel L. Quezon III
Manuel L. Quezon III.

67 thoughts on “Today got it right”

  1. KUNG BAKIT SI GEORGE W. BUSH ANG CHURCHILL NG NGAYON [Ang Dalawa Ay Tinawag Na Mapagdigma Ngunit Ang Kasaysayan Ay Huhusgahan Silang Mabuti]

    Kung ihahambing si Presidente George Bush kay Winston Churchill ay maaring maging kahabaan. Gayunman mayroong silang pagkatulad – hindi ang Churchill ng mga taon ng digmaan nang siya ay pinakahinahangaan datapuwat ang Churchill ng 1930 nang siya ay tumayong nag-iisa, nagbabala sa paglaganap ng Nasismo.

    Noon, ang pagpapayapa [pacifism] ay kalat sa Britanya at Europa. Ang pananalakay ni Hitler ay ikinatuwiran sa pamamagitan ng paghahangad-isip[wishful thinking]. Kapayapaan sa anumang halaga.

    Maliban kay Churchill. Inumpisahan niyang magbigay babala na ang mga Nazis ay dapat pigilin Nang kanilang okupahan ang Rhineland noong 1936. Kanyang iginiit ang alyansa ng Britanya, Fransiya, at Unyong Sobyet para pigilin si Hitler sa kanyang pagiging makapangyarihan. Siya ay tinawag na mapagdigma[warmonger], kaaway ng kapayapaan at inalimura sa limbag at mga talumpati. Kaunti ang nagtanggol
    sa kanya.

    Pinatunayan ng kasaysayan na si Churchill ay tumpak.

    Ngayong eleksiyon sa Estados Unidos at papasok sa huling pangabot, si Bush ay nasa ilalim ng katulad-uri na pagtuligsa sa kanyang giyera laban sa terorismo at Iraq na tiniis ni Churchill bago ng Ikalawang Digmaan.

    Mga kritiko kabilang ang mga Republicans at mga Democrats ay balisa na ang Amerika ay kumilos ng mag-isa nang walang pagsangayon ng United Nations Security Council at walang pagtaguyod ng Fransiya at Germany.[ note by MKSP:Coaliton of the Willing na kinabibilangan ng 30 bansa ay sumangayon].

    Ang pananaw ng “giyera” ng Afghanistan at Iraq ay lubhang matagumpay na umabot sa baitang na ang mga puna ay naging pipi. Ang “kapayapaan” at ang pagsisikap na dalhin ang demokrasya sa Iraq na muling bumuhay ng mga kritiko na ngayo’y nagbibigay kay Bush ng dating pagtrato na nakuha ni Churchill sa babala niya tungkol kay Hitler.

    Ang pangunahing tema ni Kerry ay na ang gawa ni Bush ay kinapopootan ng mga ibang bansa lalo na ng France at Germany.

    Ang kanilang di-makita ay nang dahil sa kanyang giyera laban sa terorismo ang ginagawa ni Bush ay siyang minungkahi ni Churchill noong taong 1930.

    Bukod doon, si Bush ay ginagawa ang dapat na gawin ng UN Security Council ngunit madalang nitong gawin – ang sugpuin ang mga paniniil na nagbabanta sa seguridad at tibay at nagpapalayaw sa pagsiil at pangaabuso sa karapatang pantao.

    Ang Britanya na nasa ilalim ni Prime Minister Tony Blair ay suportado ang Amerika. Gayon din ang Australia at mga bansa gaya ng Poland na dating isang bansang komunista ng Silangang Europa. At dahil sa pagsalakay ng mga terorista sa paaralan sa Beslan ang bansang Russia ay magtitilang handang makipagisa sa itong bagong alyansa laban sa terorismo na nagbabanta sa kabihasnan.

    Nang si Jean Chretien ay Prime Minister, ang bansang Canada ay piniling hindi sumapi sa giyera laban kay Saddam Hussein – unang beses sa kasaysayan natin na hindi manindigan sa panig ng mga tradisyonal na magkaanib. [Sumangayon man o hindi ang isa, ang mga pangyayari ngayon sa Iraq ay bahagi ng giyera laban sa terorismo].

    Si Bush ay hindi lamang nagiisang tinig ngunit ang kanya’y ang pinakamalakas. Hindi gaya ni Churchill na walang kapangyarihan nang igiit niyang gumising ang Britanya at Kanluran. Si Bush ay may kapangyarihan. At ang tawag-gising ay ang 9/11.

    Ang kasalukuyang retorika ng eleksiyon ay hindi dapat umalis sa pakikibakang nagaganap. Kapag si Bush ang nagtagumpay ang mundo ay makikinabang. Ito ng malawak na larawan, hindi ang makitid na talunin lamang ang kaaway.

    Ang tagumpay ay maaring hanguin ang UN na naging pampulungan ng mga kontra-Kanluran at kabulukan ng moral. Sa UN ang karapatang pantao ay malimit na laman ng talumpati, hindi aksiyon.

    Sa isang dosenang taon, bago na ang Estados Unidos at Britanya ang umaksiyon pagkaraan ng 9/11, si Saddam Hussein ay inumpluwensiyahan ang mga maraming resolusyon sa United Nations (UN). Yaon ay nagiba na. Wala na si Saddam at si Moammar Khadaffy ay umatras na sa terorismo at ang mga armas ng tumpok-dikatatagan[weapons of mass instability].

    Ang Syria ngayo’y gusto ng magiliw na relasyon sa US at gusto rin sugpuin ang insurekto sa hangganan. Ang Pakistan ay mayroong pinakikinabangang kaanib. Ang demokratikong kilusan ay masigla sa Iran. Sinusugpo ng Hilagang Korea ang kanilang bantang-nukleyar. Ang bansang Russia ay panig ng di gaya ng dati. Ang “Bagong” Europa ay mas palatulong sa Amerika kaysa “lumang” Europa.

    Sa mga yaong pumupuna na si Bush ay napakatigas ng ulo, ang napakaagresibo buhat ng 9/11, ating mapupuna [kaparis ni Churchill sa pagpuna] na ang nakaraang administrasyon ni Bill Clinton ay napakalambot, napakahina, mapagaalanganin sa terorismo – inyong saksihan ang kanyang mahinang tugon sa pagbomba ng mga embahada sa Kenya at Tanzania, ang pagsalakay sa USS Cole, at ang pagturing sa pagbomba noong 1993 sa World Trade Center na isang lokal na krimen imbis na isang gawa ng terorista ng Islam.

    Katibayan ng noon gaya ng katibayan laban kay Hitler noong 1936 ay maaring pumigil sa 9/11.

    Haban si Kerry at ang iba ay maaring ikalungkot ang mga suliranin, ang balakid at mabagal na pagbuti sa Iraq, si Pangulong Bush ay tumayong pagkataastaas sa pagtanggol sa kalayaan at bilang isang halimbawa ay maaring magbigay giting sa karaniwang matatakuting UN. Sa buod, ang US at Britain ay bumalikat sa tungkuling mamuno na magiging pakinabang sa mundong ito. Bukod doon ay sila’y tumpak.

    Kung sa katunayan ang terorismo ng Islam ay isang panganib sa mundo gaya ng Nasismo ng nakaraan, oras na para labanan ito at hindi kapag magtamo ng lakas. Yaon ang nagpatnubay kay Bush at Blair at nagpapalagay ng kahihiyan na ang ating mga inihalal na mamuno ay magpatibay ng maluwag na papel.

    Si Churchill ay hindi tayo maipagmamalaki.

    Sinulat ng isang napakabait na manunulat na si Peter Worthington, Toronto SUN, September 28, 2004

    Isinalin sa wikang Tagalog ng MGA KASAPI SA SAKSI NI PEDRO at TAGABITBIT NG IPINAMALENGKE NI ROBERTO

  2. ANG GIYERA SA TERORISMO TAMANG DAAN
    Masdan Lamang Ang Mundo Para Prueba, ani ni Peter Worthington

    Kung si Pangulong George Bush ay kakailanganin ang paulit-katiyakan na ang kanyang “giyera sa terorismo” ay ang tamang daan para tahakin, ang mga pangyayari sa mundo ay kasalukuyang pinagtitibay ang kanyang pinaninindigan.

    Ang karaniwang kaalaman na ang giyera laban kay Saddam Hussein ay isang pagkakamali sa dahilang walang natagpuang armas pulutong-paggunaw [weapons of mass destruction]ay hindi makuha ang punto.

    Ginamit ni Saddam ang mga armas na ito na may kalagim-lagim na bunga, at alinman sa mga ahensiya ng intelehensiya sa mundong ito [pati na ang UN] ay may paniwalang mayroon pa rin nito.

    Si Saddam at ang kanyang mga heneral ay malamang na may paniwala rin, dahil ang kanyang mga siyentipiko ay nagsinungaling para lamang iligtas ang kanilang sarili sa kamatayan. Kung ang mga atleta ng Iraq ay naparusahan dahil sa kanilang pagkabigo sa Olympics, inyong isaalangalang ang ukol sa kanilang pagkabigo – ngunit yaon ang hindi pinagtatalunan.

    Isang kaso ay maaring magawa na sa pagsalakay kay Saddan na ang US, Britain, at Australia ay ginawa lamang ang dapat na itinakdang gawin ng UN noong 1945, ngunit madalang na – upang pigilin ang mapandambong na rehimen sa pananakot at kawalang tibay ng sibilisadong mundo gaya ng ginawa ng mga Nazi.

    Ang hindi pagsalungat sa mga rehimeng maniniil ay ang matinding pagkabigo ng UN. Mga talumpati sa karapatang pantao, oo; aksiyon para sugpuin ang rehimeng tampalasan, hindi.

    Ang kasalukuyang suliranin natin ay ang mundong ito laban sa pandaigdig na terorismo – na sinimulann ni Bush pagkaraan ng 9/11, at kahit na ang kanyang katunggaling Democrat para sa White House, na sina John Kerry at John Edwards, ay pinangakong ipagpatuloy.

    Sa gayon, mayroong mga tao na naramdamang ang giyera ay isang pagkakamali. Ang bansang Canada ay pinupuri ang giyera laban dito ngunit hindi tumutulong ng marami.

    Sa kumbensiyon ng mga Republicans, ang dating alkalde ng Nueba York na si Rudy Giuliani ay mahusay na binaybay ang katotohanan na terorismo laban sa demokrasaya ang labanang naramdaman niyang nagumpisa noon nakaraang tatlumpong taon nang ang mga teroristang Palestino ay pinagpapaslang ang mga atleta ng Israel noong 1972 sa Munich Olympics.

    MABUWAY NA ARMAS

    Aking ikinatuwiran na terorismo ang ginamit laban sa Canada sa mga pagbomba ng Front de Liberation du Quebec [FLN]noong kalagitnaang 1960 upang itaguyod ang layuning separatismo para sa Quebec.

    Ating nakalimutan kung paano nagimbal ang Canada noong panahong yaon. Walang mayalam. Tanging si Peirre Trudeau bilang Prime Minister [ang may alam at nakisalimuho sa FLQers sa mga panahon ng Cite Libre] ang dahilan na ang bansa’y napanumbalik ang timbang at tagumpay sa paglaban pagkaraan sa pagdukot kay Pierre Laporte noong 1970.

    Ang terorismo ay nagiisang matinding banta sa mundo habang ang ika-21 siglo ay papaumpisa at kung bakit si Bush ay maaring mahalal muli.

    Sa nga yaong sinisisi ang Amerika sa kanyang agresibong pagtugis sa mga terorista, dapat nilang masdan ang mundo. Ang pagpaslang sa isang dosenang manggagawang Nepalese sa Iraq ng mga militante ay isang walang halong teroristang pananakot.

    Gayon din ang pagdukot sa isang pares na mamahayag na Frances ng mga teroristang Iraqi na gusto na ang pamahalaang Fransiya’y ipawalang bisa ang kanyang pagbwal sa bandana sa ulo sa paaralan – higit na minabuti na iurong ng Madrid ang kanyang mga tropa sa Iraq pagkaraang pasabugin ng al-Qaeda ang isang tren sa Espanya. Sa kasalukuyan, ang mga teroristang Chechen ay nilupig ang higit isang daang bihag sa isang paaralan sa bansang Rusya para itaguyod ang kanilang hinihiling. Agn lahat ng ito’y nangyari ng isang araw.

    Alam nating lahat na ang pagsuko sa pananakot ay isang kahangalan, gayon pa man ay nakakatukso dahil sa ito’y nakakaginhawa sa kagyat na problema. Gaya ng pagkamot sa “poison ivy”, tayo’y nakakaramdam ginhawa ngunit nakakagrantiyang kakalat ang impeksiyon.

    Sa kumbensiyon ng Republicans, binaybay ng Giuliani ang dahilan kung bakit nalilikha ang terorismo – at ito’y walang kinalaman sa “ugat na dahilan” na kaululan na ipinamamahagi ng Kaliwa.

    Tatlong mamatay tao sa Munich ay pinakawalan dahils sa pagkatakot sa higanti ng mga terorista. Binanggit ni Giuliani ang pagkamatay ni Leon Klingghoffer [dahil lamang siya’y Hudyo] nang nilusob ang Achille Lauro na isang “cruise ship” sa Mediterranean. Mga binihag na terorista ay pinabayaang makawala sa pamahalaan sa Italya sa takot sa higanti. Kabantog-bantog sa kasamaan, ang Greco’y pinakawalang ang mga terorista upang makalaya din sa higanti. Ang lahat ng mga ito’y garantiya lamang na mas higit na teroristang pananalakay.

    Ang terorismo laban sa bansang Israel ay may kaunting pagkaiba. Agn kanila’y digmaan. Ang Israel ay tumutugon ng may habag, ngunit sobrang maawain sa aking pananaw. Marami sa mga patakaran ng Israel ako’y hindi sangayon sa haba nitong panahon ngunit ang kanilang pakikitungo sa terorismo ay ako’y ayon. Maliban kay Yasser Arafat, ang pangunahing terorista na dapay ay pinatay noon pa sa halip na pinagkalooban ng Nobel Peace Prize noong 1994 sa pagasang masuhulan siya upang mapigil ang makamamatay niyang ugali.

    At para sa Iraq, ang kapayapaan ay mas mahirap na makipagareglo kaysa digmaan. Ngunit ang pangkahalatang epekto hanggang sa ngayon ng giyera ni Bush laban sa terorismo ay hikayatin ang bansang Libya na maging palasunod, ang Hilagang Korea na maging maingat, Iran upang maging maluwag, Syria para huminahon, Pakistan na maging magiliw at Turkey para mas palatulong.

    Ang mga terorista ay sa hanggang ngayo’y nakakamatay ngunit ang mundo’y mas ligtas.

    Isinalin sa wikang tagalog ng MGA KASAPI SA SAKSI NI PEDRO

  3. Let’s add the fact that Kerry and company was consistently hazy and/or unoriginal in the position they took. They failed those skeptic of Bush who were looking for a reason to vote for a real alternative.

  4. (“In a world power, such as Britain in the 19th century, it was sending out warships to stamp out the slave trade without any appreciable self-advantage.”

    Right about the time when the British discovered that opium was more profitable and less troublesome than slaves.

  5. But then again the red and blue state divide is nothing but a convenient fiction that masks the complexity of American voting patterns. Even the flyover red states — vast stretches of which are uninhabited — if analyzed on a county by county basis have significant patches of blue. And as Michael Moore (I know, it is somehow the height of sophistication to dismiss him) has claimed, “Bush’s victory was the NARROWEST win for a sitting president since Woodrow Wilson in 1916.” Perhaps Today can afford to be facetious and foolishly ahistorical (“In a world power, such as Britain in the 19th century, it was sending out warships to stamp out the slave trade without any appreciable self-advantage.” — Not even the most pro-British slavery scholars fully believe that.) but those of us who have to live in the belly of the beast (but are of divided loyalties) cannot take Bush’s victory lightly. But as David Rees writes, “Chin up. Because it’s on, motherfuckers. It is on.”

  8. ala po bng mga examples ng talumpati…kelangan q lng kc po ng isa ung may kinalaman s nasynalismo at pkikpglaban s karapatan…tyttytytytyttytyty……

  11. elow….pwede nyo po ba akong bigyan ng isang talumpati tungkol sa nangyayari sa ating bayan ngayon?….asahan ko po yan bukas….salamat po!!!!

  12. hi pwede po ba post kaU ng talumpati na makapag agaw pansin ng mga tao,yun talagang makikinig ang mga tao,kung wla ok lang po”pero sana mayron,,tnX pO!GoDsPEEd tO All.

  13. pwede po ba magpost kayo ng maikling talumpati ung pwedeng pang stand up comedy..project ko po nid ko po ASAP..TY po ng marami..

  18. hello po… pwede poh b kaung mag post ng tungkol kay arafatpresidente ng palestino.. tungkol sa personalidad nya..
    salamat poh…..

  20. ang taas naman po!!!! walang bang maikli-ikli!!! kailangan lng talaga.. kundi INC ako sa Filipino namin!!! kawawa naman ako… cge na po plSSSS…

  21. Maaari po ba kayong mag-post ng isang makabuluhang talumpati ukol sa mga naiambag ni MLQ s ating bayan? Isang talumpati na makakapukaw ng damdamin ng marami at makakahikayat sa mga kabataan na sumunod sa kaniyang mga yapak at pamamaraan? Marami pong salamat!

  22. pwede po bang makahingi ng isang maikling talumpati tungkol po sa modernong kabataan sa ngayon!!asahan ko po yan..tenks po!!

  23. pede bng magpost kayo ng talumpati na pwedeng ishare s klase about sa wika o kaya naman yung may magandang tema

  24. meron pa ba kayong ibang talumpati!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

  25. pde po bang gwan nyu aqu ng talumpati about sa kabataan ngayon at noon..kelngan qu lng po..tlga…plz…response po sna keu….

  26. elow gud evening po..pwede niyo po ba ako gawan ng talumpati kahit 200 minimum of words lang po ito po yung paksa “Ang pilipinas sa ilalim ng administrasyong arroyo”
    “pilipinas:pusa o tigre”
    “lupang hinirang at panatang makabayan sa makabagong panahon” sa loob ng isang araw kaya nio po bang gumawa ng talumpati? kung kaya mo po.. salamat!!!

  27. …tulungan nyo po akong gumawa ng talumpati ukol sa temang “Maraming Wika Matatag na Bansa” hihintayin ko po ito sa aking email hanggang sa wednesday lng po ang aking palugit para sa kompitisyung ito

  29. gndang umaga po. ako poi isang freshman sa kolihiyo.hyskul pa po akoi nkahiligan ko na ang pgbabasa ng mga panitikan lalong lalo na ang mga talumpati.ang ktunayan po nyan ay inaasam kong sumali sa mga patimpalak ngunit ako poi laging nauunahan ng takot. ngayong akoi nasa kolehiyo na’y ni-required po kami ng aming fil.tcher na magtlumpati pra sa aming midterm. ang totoo po nyan ay sinubukan kong gmawa ng pisa ngunit natatakot po ako na hindi ito magustuhan ni sir. nakasalalay pa namn ang grado ko dito. ginoo, ako poi humihingi ng tulong sa inyo. sana poi mapayuhan nyo ako at kung meron po kayong talumpati na pwede ninyong maibahagi sa akin ay willing po akong tumanggap. alam kong marami na kayong karanasan tungkol sa bagay na ito. maraming salamt po at GOD BLESS!!!

  36. pasend nman poh ng maikling talumpati sa e mail ko..mga 3-5 mins lang poh..kun pede now na poh…thanks…

  41. kailangan k po ng maikling talumpati at isang medyo mahabang talumpati pakiusap po s thursday next week nmin ito ipapasa po…..

  42. maaari po ba akong humingi ng maikling talumpati na hin di hihigit sa 2000 characters? pakiusap po na sana ay makarating din iyon sa akin agad.. salamat..

  43. pwede po ba akong humini ng maikling talumpati na ang tema ay Tema: ang kadakilaan ng tao ay makikita sa ginagawa niya sa kapwa?

  48. …plllzzz… asAP Powh… ned q poh xa bukaz!! pkisend nlng poh sakin if pwede… we need it poh tlaga!!

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.